a- a a+
Kalendarz wydarzeń
Luty
Pn
Wt
Śr
Cz
Pt
So
Nd
27
28
29
30
31
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
1
2
Brak wydarzeń w tym dniu.
Kompleks pocysterski w Krzeszowie
10 - 09 - 2018
Kompleks pocysterski w Krzeszowie

Leżący  nad  rzeką  Zadrną,  w  centralnej  części  Kotliny  Krzeszowskiej,  jest najbardziej atrakcyjną turystycznie miejscowością gminy Kamienna Góra i głównym punktem w programie zwiedzania Ziemi Kamiennogórskiej.  Początki Krzeszowa sięgają roku 1242, kiedy to księżna Anna, wdowa po Henryku II Brodatym przekazała tereny zwane Cresovbor benedyktynom z czeskich Opatovic. Benedyktyni zrezygnowali w 1289 r. z darowizny na rzecz Bolka I, księcia świdnicko-jaworskiego,  który  w  roku  1292  sprowadził  do  Krzeszowa  henrykowskich cystersów. Od tej pory do roku 1810 (kasacja dóbr zakonu) historia regionu trwale związana była z działalnością cystersów. Zakon prowadził na szeroką skalę działalność kulturalną, gospodarczą i polityczną i szybko rósł w siłę. Pod koniec XIV wieku jego posiadłości sięgały po Świdnicę, Jawor i Strzegom i ustępowały
wielkością jedynie włościom książęcym. Złoty okres w historii Krzeszowa wystąpił na przełomie XVII-XVIII w. pod rządami opatów: Bernarda Rosy, Dominika Geiera, Innocentego  Fritscha.  Z  tego  okresu  pochodzą  najbardziej  znane  krzeszowskie zabytki skupione w zespole klasztornym, który jest jedną z najwspanialszych pereł budownictwa barokowego w Europie. Przepiękna Bazylika Mniejsza pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, góruje nad okolicą, a jej ponad 70-metrowe wieże stanowią charakterystyczną dominantę w krajobrazie, widoczną z odległości wielu kilometrów. Wzniesiona została na miejscu gotyckiego kościoła w latach 1728-35 (7 lat budowy miało odniesienie symboliczne - gdyż tyle czasu budowano świątynię jerozolimską). Kościół powstał z inicjatywy opata Innocentego Fritscha i należy do najwyższej klasy dzieł baroku w Polsce. Autor projektu bazyliki nie jest znany, ale możliwe, iż wywodził się on z kręgu czeskiego architekta Kiliána Ignáca Dientzenhofera. Ołtarz główny zdobi obraz Petera Brandla, ołtarze boczne wykonali Ignacy König oraz Josef Smišek, obrazy namalował m.in. Feliks Antoni Scheffler, a wspaniałe polichromie są dziełem Jerzego Wilhelma Neunhertza.  W  przebogato  zdobionym  wnętrzu uwagę zwiedzających przyciągają m.in. stalle,  kazalnica,  ołtarze  boczne  oraz organy - dzieło Michała Englera oraz ikona Matki Bożej Łaskawej, koronowana  w 1997 r. przez papieża Jana Pawła II.  Fasadę bazyliki zdobią wspaniałe dzieła sztuki  rzeźbiarskiej  autorstwa  m.in.: Ferdynanda  Maximiliana  Brokoffa, Antoniego Darazila oraz Jerzego Gode. Po  wschodniej  stronie  kościoła  znajduje  się  dobudowane  w  1735  roku Mauzoleum Piastów Świdnicko-Jaworskich. Jest to rzadko spotykany przykład architektury grobowej. Wysoka budowla, nakryta jest dwoma kopułami z latarniami o średnicy ponad 9 m, ozdobionymi malowidłami Jerzego Neunhertza (1736-38 r.) poświęconymi historii fundacji klasztornej oraz samego klasztoru. Wystrój wnętrza, bogato zdobiony freskami i marmurami, należy do najciekawszych rozwiązań tego typu w Europie. W krzeszowskim mauzoleum spoczywają m.in. Bolko I Surowy oraz jego wnuk Bolko II Mały oraz inni członkowie rodziny książęcej. Kościół świętego Józefa - zaprojektowany przez budowniczego Marcina Urbana z Lubawki, po katastrofie budowlanej (runięcie dwóch 40-metrowych wież) został dokończony przez Michała Kleina z Nysy. Jego budowa została zainicjowana przez opata Bernarda Rosę w latach 1690-96 i została zrealizowana w stylu wczesnego baroku. Przeznaczony był jako świątynia m.in. dla Bractwa Świętego Józefa,  ale  także  krzeszowskiej  parafii.  Jest  to  halowy  budynek  zbudowany  na planie prostokąta o wymiarach: długość - 57,7 m,
szerokość - 25 m. Na fasadzie między pilastrami w  niszach  mieszczą  się  figury  Chrystusa,  Marii oraz  Józefa.  Dość  skromnie  (oczywiście  jak  na krzeszowskie  realia)  wyposażone  wnętrze  kryje wybitne dzieło malarstwa barokowego, wykonane przez  mistrza  Michała  Willmanna  (1630-1706) oraz  jego  pomocników  (syna  Michała  Leopolda Willmanna i pasierba Jana Krzysztofa Liszkę) za pomocą techniki al fresco. Jest to cykl pięćdziesięciu  malowideł  przedstawiających  genealogię i dzieje Świętej Rodziny. Wśród nich, na uwagę zwiedzających świątynię, zasługują cykle: „Siedem radości  św.  Józefa”  oraz  „Siedem  smutków  św. Józefa” - namalowane na ścianach i wysklepkach bocznych kaplic. Poza tym niezwykle interesuący jest ołtarz z tabernakulum z roku 1678 (autorstwa Jerzego Schroettera), organy oraz bogato zdobiona drewniana ambona z 1707 roku.  Ciekawostką jest to, iż  „Śląski Rembrandt”, jak zwie się nierzadko Willmanna, umieścił na jednym z fresków także samego siebie w postaci karczmarza, a Świętą Rodzinę potrafił umiejscowić w swojskich, sudeckich krajobrazach.